Odasına çekilirken karanlık

Ağır adımlarla

Ve aksarken sol bacağı

 

İlaçlar bile yetmezken

Benliğimi kurtarmaya

Beynimde dönüp duran bir nağmedir

"Otur baştan yaz beni"

 

Sallanır ışıklar

Nur dolar odanın içine

Görmez gözlerim

 

Gözbebeklerim benim değildir

Benim değildir

Bu yer, bu oda, bu ev

 

Hiçlik sancağını taşırım

Kimse görmez

Boynumdaki dövmeyi

 

Ben onu ruhuma kazımışımdır da

Bilmemiştir o adam

 

O adam

-Ki ben ona kendimden doğurmuştum

Bir de ağzından akar pis kokular

İçim söyler de dudaklarım söylemez

Sokaklar söyler şarkımı

Eşlik etmez yüreğim

 

Kaldırımlarda güpegündüz yatarken ölü bir köpek

Yanından geçer

Bakmaz o adam

 

O adam

-Ki mühürlenmiştir kalbi

 

Ne kalır geriye derim

Gözlerine bakarak

 

Yitip giden

Kendi ruhumdur

Ben anlarım

 

O adam

Anlamaz