Bazı vücutlar, bazı zamanlarda, bazı kelimelerle, bazı anlamlara gelmiyor.

Bir yerinden onulmaz yaralar alıyor, insan.
O yeri bulmak için şehir şehir dolaşıyor.
O şehirde adamlar seviyor,
O adamları terk ediyor,
Nafile…
Bazı şeyler bazılaşmak istiyor hep!
Olması gereken en başından beri buymuş gibi
Sonra her şey, herkesle unutuluyor, sözlük karşılıklarıyla birlikte.
Oysa kelimeler yanı kırmızı çizgili Türkçe defterlerinde

Cümle içinde kullanılmayı bekliyor.
Belki çıkar da biri bu kelimelerden allı pullu bir öykü yazar diye.
Biri çıkar da gerçekten onu sevebilirim diye.

 

-Bazılaşan belkiler; mutlu etmeye yetmiyor, Varro!

 

Pencereden sarkıtılmış bir kol gibi duruyorum.

Bütünden ayrı gözüken önemsiz ve sıradan bir parça;

Biriyle bütün olmak isterken üstelik.

Annemden beni ayıran göbek bağı

Banyo boşluğunda kuruduğu günden beri,

Ya da daha sonra sütten kesildiğimde…

Hep tekrar bir bedenle bütün olmaktı, tüm arayışım.

Belki zamanla parçalarda bir bütün olur;

Ama hiçbir parça, koptuğu o bütün olmayacak.

 

-Bazılaşan belkiler umut etmeye yetmiyor Varro!

 

Biraz zamanım olsa
Belki biraz daha genç
Belki mağlup olmamış olsam, her seferinde.
Bir kere de kazanmış olsam

Belkiler bu kadar belkileşmese…

Ben de iyi olabilir miydim varro?

Ben de sevebilir miydim insanları?