Her yer “yaşam koçu” hiçbir yerde “ölüm koçu” yok. Esas ölünce lazım, bir şekilde yaşıyor insan.

​

   Hele bir de imaj ve marka yönetimini yapan birileri çıksa paraya para demezler zira bu konuda ciddi düşünen nitelikli bir zengin kitlesi mevcut.

​

    Kültürel detoks için ne gerekir? Cehaletimizi ne ile taçlandırırsak allame-i cihan gibi görünebiliriz? Söz mü sükût mu? Altın mı, gümüş mü? Euro mu dolar mı? Sorularında buldum kendimi.

​

   Sadece “Ankara” yazabilecekken “Ankara Province” nedir? diye sordum kendime. Sonra “herkes takılsın keyfince” dedim içim rahatladı.

​

     Roadside Picnic-Ustamızın Havası’ndan “Türkçe hariç dört dilde boş ver de yeterli” sözü geldi, Ceza-Rapstar “Hâlâ meclisim âla ben bulamıyorum hiç mana” geldi.

​

     Demek ki tek mana veremeyen sen değilsin, evrende yalnız değilsin, bir de üzerine Spotify reklam sesi “sen bi makinesin, sen bi dâhisin.” Bitti gitti isteyen istediğini desin.