Kelebekler Tolga Karaçelik’in Gişe Memuru ve Sarmaşık’tan sonra en özgün filmi. Başrollerini Tuğçe Altuğ, Tolga Tekin ve Bartu Küçükçağlayan’ın paylaştığı filmde, aynı zamanda Serkan Keskin, Hakan Karsak, Ezgi Mola ve Ercan Kesal  da rol almakta.

​

     Haliyle film oyunculuk anlamında tam bir şölene dönüşmüş. İzlerken ‘kotaramamış’ diyeceğiniz bir tane bile oyuncu yok. Buna neredeyse o meşhur patlayan tavuklar da dahil.

​

     Kelebekler filmi, geçmişte acı bir olay sonucu yolları ayrılmış üç kardeşin yine acı bir olay vesilesi ile bir araya gelerek, çocukluklarının geçtiği köye, haliyle geçmişlerine birlikte yol alışlarıyla ilgili.  Acı kelimesi sizi yanıltmasın, karşımıza çıkan film ağır bir dram değil, sinemadan göz yaşları içinde çıkmıyorsunuz, çünkü göz pınarlarınız galeyana gelip çalışmaya başladığı anda Tolga Karaçelik size öyle bir final izletiyor ki, ağzınız açık kalıyor ve yüzünüze kocaman bir gülümseme yayılıyor.

​

     Filmin genel hali bu zaten, gülmekle hüzünlenmek arasında gidip geliyorsunuz ve karakterler kadar siz de abandone oluyorsunuz. Üç kardeşin alnına yazılmış olan ‘bahtsızlık’ halini siz de birebir yaşıyorsunuz sanki. Onlarla birlikte, endişeyi, korkuyu, acıyı tam olarak yaşayamadan hep bir komedi içinde buluyorsunuz kendinizi. Ama yine de ruhunuza, komedi ve hüzün dengeli bir şekilde sirayet ediyor.

​

     Beklenmeyen, meş'um olaylarda  karakterlerle birlikte sinirlenip isyan ediyorsunuz.

​

    Kısaca bu film size kendi kahramanıymışsınız gibi davranıyor. Çünkü ana ve yan karakterler sizden daha fazlasını bilmiyor, daha fazlası ile de ilgilenmiyor. Ta ki finale kadar. Trajikomik anlarda hiçbir abartı ve sahtelik hissetmiyor olmanız da filmin içinde yer almanızı kolaylaştırıyor.

​

   Kelebekler’i en çarpıcı kılan durum ise, bana göre absürtlüğü gerçekçi bir denkleme oturtması. Mesela tavukların patlamasının bile mantığa uygun bir açıklaması var.  Absürt olan her şeyin çok gerçek bir yanı da var filmde.

​

   Karakterler bir miktar sivri görünse de, aslında geçmişe yolculukları sırasında tanık olduğumuz acıları, geride kalan hayatları, gerçekleşmeyen hayalleri ve bu hayallere tutunuş amaçlarıyla son derece bizdenler.

​

   Bir çok sanat filminin kendini beğenmiş, meyus ve ağır havasından uzak; sulu zırtlak ve mesnetsiz komediyle ise uzaktan yakından ilgisi olmayan Kelebekler’in sinema dünyasının en büyük film festivallerinden biri olan Sundance Film Festivali’nde Büyük Jüri Ödülü’nü aldığını da söylemeden geçmeyelim.

   Özgünlüğü ve başka ülke kültürlerinin enteresanlığını izlemekten hoşlanan Sundance’in kesinlikle doğru bir tercih yaptığını düşünmekteyim.