İnsanların kötü olduğu yerlerde kaldım.
Kaldım, kötülüğün insan olduğu yerlerde.
Kötü olmanın insan olduğu yerlerde kaldım.
Karda yürüyorum; elimde bir saksı çiçek...
Parmaklarım buz, ateşim 40 santigrat derece.
Alnıma yanağını dayayıp ateşimi ölçen annem miydi?
Dışarıda zemheri bir kış,
Varacağım bir yer yok.
Karda yürüyorum; elimde akvaryum içinde balık....
Sızıyor kasıklarıma acemi bir soğukluk.
Acı göründüğünden ibaret; 
Görünen gerçeğin sadece düşsel bir varsayımı.
Akortsuz sesler uğulduyor, kulağımda.
Eskiden ağaçların gövdesini dinlerdim; kabuğunun içindeki böceklerin şarkısını…
Şimdi kendi sesimi bile duyamıyorum.
Korkuyorum.
Çok korkuyorum.
Hiç bu kadar korkmamış gibi korkuyorum.
Bir helikopter başımda dönüp duruyor,
Gökyüzünü bakamıyorum;
Dumandan değil, kederden, azaptan değil…
Vazgeçtim artık gökten,
Vazgeçtim artık özgürlükten.
Sadece bir gün daha yaşamak!
Ya kuşlar,
Kuşlar hiç bırakır mı gökyüzünü bir gün daha yasamak için?
K…

        U....

               Ş...

                     L...

                              A...

                                      R...
Karda yürüyorum elimde kafesim içinde ben...
İnsanların kötü olduğu yerlerde kaldım.
Kaldım kötülüğün insan olduğu yerlerde.
Kötü olmanın insan olduğu yerlerde kaldım.