Aylardan Kasım,

Bir yerlerde sessiz sedasız bankalar boşaltılıyor.

Bir kriz lafıdır; kahvelerde adamlara kadınlarını unutturuyor.

Bense;

Onun,

O soğuk bacakları,

Koynuma,

Ural Dağları’ndan Sibirya kurtlarını indirirken,

Narodnaya Dağı’nında Kuzey Kutbu’nu izliyorum.

Mahalle inim inim inliyor beladan,

Ben inim inim inliyorum, aşktan.

Ne güzelmiş dünyadan kimseye değmeden akıp gitmek,

Kaygan bir zeminde varlığımı, şiir yazılan bir Pazar gününde kutsamak.

Bir Ahmet Kaya şarkısı oluyor, bilekleri.

Ben sağ bileğini sıkı sıkı tutmuşken,

Sol bileği Paris'in Porte de Versailles semtinde ağlıyor.

Televizyonu açma diyorum.

Korkuyorum.

Ama o çoktan açmış bir cenazeyi kaldırıyor, işte.

Gri bir ah!

‘Gideceğim! Diyor, tutamıyorum.

…………………………..

Bilekleri, Ahmet Kaya gibi sürgünde öldü.

Çok kadın sevdim.

Ama yalnız onu unutmadım.

Koynuma indirdiği Sibirya kurtları 19 yaşına girdi.

​